سلام شنبه ای دوست داشتنی دوباره امد

قدمت به خیر و شادی و موفقیت

امروز که بیدار شدی و روزی دیگر اغاز شد 

و من برایت 

یک سبد عشق

یک دنیا ارزوهای زیبا 

و یک عالمه الطاف خدا را

به روی چشمهایت پاشیدم

بگذار با ترنم دنیایی از امید

چشمهایت را بروی بروی دنیا باز کن

شنبه ات پر از حس خوب و موفقیت عشق خوبم

خوشمزگی اش به همان تلخ بودنش است

وقتی می خوریم تلخی اش را تحویل نمی گیریم

اما می گوییم چسبید زندگی هم روزهای تلخش بد نیست

مثل قهوه می ماند تلخ است اما لذت بخش 

تلخی هایش را تحویل نگیر بخند و بگو عجب طعمی دارد

میدونی چرا پنگوئنا بیسوادن چون همش برف میاد مردرسشون تعطیله

و من سالها دلم با تو گره خورده است

ولی برایم اسان میشود با تو پنجره به پنجره

 رفت تا آفتاب دیروزها و با تو می توان گذشت

از بغضی که بی فریاد است می توان عشق

را با هر آن چه هست تصویر کرد و میشود با 

تو آرام شد و می شودبرای تو گریه کرد یا  از ته دل خندید به آسانی 

با درسهایی سخت و اسان و من شاگرد این جهانم

در هر زمان به قدر آگاهی ام خدایا تو با من حرف زده ای

به استادی برگها بادها و تمامی جاندران و انسانها

خاورمیانه دوم است یک دنیا برای تصرفش 

نقشه میکشند ولی من 

سرباز دیوانه ای که در ومرز پلکهای تو جان میدهم

محبت تجارت پایا پای نیست چرتکه نیندازیم که من چه کردم و در 

مقابل تو چه کردی بی شمار محبت کنیم حتی اگر به هر دلیلی 

کفه ترازوی دیگران سبک تر شود 

طی کنم اما ثانیه ای نمی گذرد که درباره ات فکر نکنم خیالت برای من

همیشه مداوم و پا برجاست

مهم نیست که در آن زلزله چه چیزهایی از دست رفت ولی مهم هر روز از نو 

ساختن است یعنی جهانمان را ..............زندگیمان را ...........باورمان را.................

مهم هر روز شروعی نو است 

نداند این ذات و سرشت تو است که مهربان باید باشی 

تو خدایی داری که به جای همه برایت جبران می کند

کارهایی که موجب مو فقیت در زندگی میشود

با ملایمت ................سخن بگوییم

عمیق......................نفس بکشیم

شیک.....................لباس بپوشیم

صبورانه ..................کار کنیم

نجیبانه ......................رفتار کنیم

همواره .......................پس انداز کنیم

عاقلانه ........................بخوریم که نمیشه

کافی ...........................بخوابیم

بی باکانه .....................عمل کنیم

خلاقانه ..........................بیندیشیم

صادقانه ............................کسب کنیم

هوشمندانه ............................خرج کنیم که نمیشه

مثل قصه ی استاد نقره کار است

می گوید وقتی استاد نقره کار نقره را صیقل میدهد

ان را داخل اتش نگه میدارد اما چشم از نقره بر نمیدارد 

تا زمانیکه نقره در اتش نگه میدارد که عکس خود را در نقره صیقل یافته 

ببیند درست مثل خدا وقتی میخواهد صیقل پیدا کنیم ما را در اتش 

سختی ها ی خودمان وارد میکند اما چشم از ما بر نمیدارد تا جایی 

که عکس خودش را در ما ببیند نگاه خدا همیشه بدرقه راهت باشد

یکی کوچک یکی بزرگ یکی بلند یکی کوتاه

یکی قوی تر یکی ضعیف تر اما هیچکدام دیگری را مسخره

نمیکند هیچکدام دیگری را له نمیکند و هیچکدام برای دیگری 

تعظیم نمیکند آنها کنار هم یکدست میشوند و کار میکنند چرا

ما انسانها اگر از کسی پایین تر بودیم او را می پرستیم شاید به 

خاطر اینکه یادمان باشد نه کسی بنده ماست و نه کسی خدای ما

اری باید با هم باشیم و کنار هم انگاه لذت یک دست بودن را می فهمیم

 واعتقاد پس اگر دوست داریم به ارزویمان برسیم با تمام وجود 

به خدا ایمان بیاوریم و اعتماد کنیم

نخستین کسی که شوخی را آغاز کرد خدا بود 

چون گفت 

برای شما همسرانی افریدیم 

تا در کنار هم آرامش پیدا کنید

مگه داریم مگه میشه مگه وجود داره والاااااااااااااااااااااا

چه بسار لباسها دیدم که درونش انسانی نبود

نشان دهند او هم شاد میشد که نانی به خانه برده من اگر گل ببرم خانه اهل 

خانه شادند او اگر گل ببرد خانه اهل خانه غمگینند گل برای ما شادی و برای

انها غم دارد 

کنم یا نکنم 

ادم خوبی است یا نه 

چشمانم را می بندم و کمکش می کنم تا وقتی که 

من هم رفتم گدایی پیش خدا خدا هم نگوید راست می گوید یا دروغ

به نوکرام بگم برام تخمه پوست نکنند من بخورم تا اینکه مزمز اومد

با هزار تومن گند زد به ارزوم والااااااااااااااااااااااا

ما هستیم که تصمیم می گیریم روی کدام شبکه باشیم

شبکه رنجش شبکه بخشش شبکه نفرت شبکه مهربانی

شبکه شادمانی ییا شبکه برنامه تکراری دیروز تصمیم ما 

همان کنترل یا ریموت ماست پس لحظاتمان را با انتخاب بهترین

شبکه ها زیبا کنیم

تاریکی دارد کم دارد بیش دارد دیگر چیزی از زمستان باقی نمانده تمام میشود 

بهار می اید دیدم گوشه ی همین صفحه نوشته ام از یک جایی به بعد

حال ادم خوب میشود حرفم را پس گرفتم خط زدم جمله ی خودم را اصلا 

همانی که محمود دولت ابادی گفته بود از یک جایی به بعد ادم ارام میگیرد بزرگ

میشود بالغ میشود پای تمام اشتباهاتش می ایستد سنگینی تصمیمی که گرفته

را گردن دیگری نمی اندازد دنبال مقصر نمی گردد قبول میکند گذشته اش را انکار 

نمیکند ان را نادیده اش نمی گیرد حذفش نمیکند اجازه میدهد هر چه هست هر چه بوده

در همان گذشته بماند حالا باید اینده را بسازد از نو به نوعی دیگر یاد می گیرد

زندگی یک موهبت است غنیمت است نعمت است قدرش را بداند و ان را فدای ادمهای

بی مقدار نکند همه اینها را فهمید یک ارامشی می اید می نشیند توی دلش توی روح

و روانش اینجای زندگی همان جایی است که دولت ابادی گفته بود همان جایی که 

ارام است حال ادم خوب است همان جاست اصلا از یک جایی به بعد حال ادم خوب میشود

و گفت پادشاه فرق من با وزیرت چیست من باید اینگونه زحمت بکشم و عرق بریزم

ولی او در ناز و نعمت زندگی میکند و از روزگارش لذت می برد نادر شاه کمی فکر کرد 

و دستور داد باغبان و وزیرش به قصر بیایند هر دو امدند و  نادر شاه گفت در گوشه باغ 

گربه ای زایمان کرده بروید و ببینید چند بچه به دنیا اورده هر دو به باغ رفتند و پس از بررسی

نزد شاه برگشتند و گزارش خود را اعلام نمودند ابتدا باغبان گفت پادشاها من ان گربه ها

را دیدم سه بچه گربه زیبا زایمان کرده سپس نوبت به وزیر رسید وی برگه ای باز 

کرد و از روی نوشته هایش شرونع به خواندن کرد پادشاها من به دستور شما به ظلع

جنوب غربی باغ رفتم و در زیر درخت توت ان گربه سفید را دیدم او سه بچه به دنیا اورده که

دو تای انها نر و یکی ماده است نرها یکی سفید و دیگری سیاه و سفید است بچه گربه

ماده خاکستری رنگ است حدودا یک ماهه هستند من بصورت مخفی مادر را زیر نظر گرفتم

و متوجه شدم اشپز هر روز اضافه غذاها را به مادر گربه ها میدهد و اینگونه بچه گربه ها از شیر

مادرشان تغذیه می کنند و همچنین چشم چپ بچه گربه ماده عفونت کرده که ممکن است

برایش مشکل ساز شود نادر شاه رو به باغبان کرد و گفت این است که تو باغبان شده ای و ایشان وزیر

هر کس در هر جایگاهی که باشد لیاقتش اینگونه بوده است پس هیچوقت حسرت

داشته های دیگران را نخورید و به فکر رفع ایرادهای خود باشیم و بدانیم فقط و فقط اشتباهات و رفتار

و تفکرات ما را دراین جایگاه قرار داده است 

دختران خنده غرق در این پندارند 

که چه میشد اگر خانه شان سیب نداشت

سیب دندان زده از خاک به خاک باز آمد

باغبان خاطره ای شد 

اما عطر سیب پابر جاست

پسران مات و مبهوت هنوز حیرانند

سالیانی ایست که اندیشه کنان غرق در این پندارند 

که چرا باغچه کوچکشان سیب نداد

چشم سیب تجزیه شدساده ولی ذراتش

باز اندیشه کنان غرق در این پندارند

که چرا عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز

که چه میشد اگر فاصله دلبر و دلدار نداشت

که چه میشد اگر لذت عشق باغچه و سیب نداشت