چشمهای خسته و پر انتظارم مال تو

یک دل دیوانه دارم با هزاران ارزو

ارزویم هیچ قلب بی قرارم مال تو

گویی بهار در نفس مهربان توست

                حسین منزوی 

گدای یارم و بر هر که در و عالم شاه

                رهی معیری

کز دل هوا دارم تو را......................

                  مولانا

نجوا کنان و بی آرام خوش با خدایش

می نالد و گفت و گوی تو دارد

تو آنچه در خواب بینند

پوشیده در پرده های خیال آفرینند

تو آنچه در قصه خوانند 

تو آنچه بی اختیار ند پیشش

وآنچه خواهند نامش ندانند 

امشب دلم آرزوی تو دارد

            اخوان ثالث

که در گشایش دلها عجب دمی دارد

              صائب تبریزی

پیکی که زبان غیب داند عشق است 

هستی که به نیستیت خواند عشق است 

وآنچه از تو تو را باز رهاند عشق است

                      خاقانی

قدح به یاد تو کچ کرده ام بیا که نریزد

                   بیدل دهلوی

این عقل شود شیدا 

        مولانا

هر روز صبح بیدار میشود دوست داشتن توست

پس از آنکه جمله ها فرسوده شوند 

که میتوانم داشته باشم

دوستتت دارم نمی گویند دیوانه که نیستند کدام حرف را جز این می توان 

تا صبح بیدار ماند و این همه تکرار کرد

این چنین 

من . تو . هوای فصل بهار و .........................

شب وصال 

که می توانی داشته باشی 

                                            والتر اندرسون

بنویسد هزاران دوستت دارم راااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

با خیزش موجها تفاهم دارد 

بگذار بگویند که عاشق کور است 

دیوانه چکار به حرف مردم دارد

تو را من هر روز دوست دارم با فنجانی چای مرا مست کن 

کبوترهایمان را پرواز خواهیم داد 

و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت 

و من آن روز را انتظار می کشم 

              احمد شاملو 

ولی اقرار باید کرد 

شبیهه شعر نیمایی 

تو را من چشم در راهم

جواهری ته قلبم نهفته چون الماس

چکیده عطر تنش لابه لای رگهایم 

چو قطره های زلالی که می چکد از یاس

وخنده های بهشتی شکفته بر لب من 

که بهترین شده در قاب عکس یک عکاس

یکی درون وجودم ز عشق لبریز است

و مست میشود از سر کشیدن گیلاس

چهل ستون وجودم دگر نمی لرزد 

کسی نشسته درونم شبیهه شاه عباس