تو تا با منی جان جان با من است

چو می تابد از دور پیشانی ات

کران تا کران آسمان با من است

چو خندان به سوی من آیی به مهر

بهاری پر از ارغوان با من است

چو خندان به سوی من آیی به مهر

بهاری پر از ارغوان با من است

کنار تو هر لحظه گویم به خویش

که خوشبختی بیکران با من است

روانم بیاساید از هر غمی

چو بینم که مهرت روان با من است

چه غم دارم از تلخی روزگار

شکر خنده ی  آن دهان با من است

                     فریدون مشیری

برای تو آسان است من همواره تارخ قلبم را می نگارم از

روزی که در ان به تو عاشق شدم

دیوانگی عشق به همین سادگیست

عمیق و پاک و بسیاررررررررررررررررررررررررررررررر

زندگیم هستی

سرفه بیندازد احساست رااااااااااااااااااااااا

برایم تجویز کرده اند

غم و

تنهایی و

هجران و

فراق

این آخر اگر زنده بمانم هنر است

در دل شب به سراغ من بیمار آیی

                  شهریار

را دارند تکرار میکنم تکرار میکنم دوستت دارم شاید هیچوقت نخواهی

دوست داشتنم رو درک کنی

بلکه در جسم و روح و هوا در آینه در خواب در نفس کشیدن ها

انگار به ریه میرود وآدم مدام احساس میکند که دارد بزرگ میشود

آن من است او هی مبریدش

               مولانا

من

عجیب

دوستت دارم

کلام می خوانمت با عاشقانه ترین کلام می خوانمت با

عاشقانه ترین یاد به خاطر می سپارمت قلبم آنقدر بزرگ

میشود که یک جهان دوست داشتن تو در قلبم می چکد

بار حس کنی که عشق به سمت من تعادلش را از دست میدهد

به غمت که هرگز این غم ندهم به هیچ شادی

                   هوشنگ ابتهاج

سرشار از عشقه پس چه سریست  که می گویند

ساعت اوج عاشقی صفر است 

کار من دیوانه ی تو بودن است 

وقتی دیگران نا امیدت میکنند ولی طعم عشق عطر بهار نارنجی 

می دهد که تپش قلبم را تند کرد بدن زنده ام را دیوانه و

حواسم را بهم ریخت 

من بنمایم خوشی چون برسد بهار من 

                مولانا 

هر طرف که می کنم نگاه

تا همه کرانه های دور

عطر و خنده و ترانه می کند شنا

در میان بازوان تو

ماهی همیشه تشنه ام ای زلال تابناک 

یک نفس اگر مرا به حال خود رها کنی 

ماهی تو جان سپرده روی خاک 

            فریدون مشیری